1- گوش بیرونی یا خارجی كه خود شامل لاله گوش و مجرای شنوایی است. لاله گوش جمع‌آوری امواج صوتی، هدایت آنها به مجرای شنوایی و تشخیص جهت آنها را بر عهده داشته و مجرای شنوایی لوله‌ای به طول 3-2 سانتی‌متر است كه ارتعاشات صوتی از طریق آن به پرده صماخ كه در انتهای آن قرار دارد می‌رسند.
2- گوش میانی. این قسمت از گوش محفظه‌ای است استخوانی كه به وسیله دو دریچه بیضی و گرد از گوش داخلی، و به وسیله پرده صماخ از گوش خارجی جدا می‌شود. گوش میانی ضمن عمل انتقال صوت، عمل تخفیف دهنده ارتعاشات شدید صوتی را نیز انجام می‌دهد. اما هرگاه شدت صوت از حد معینی تجاوز كند گوش داخلی صدمه خواهد دید.
3-گوش داخلی. گوش داخلی به علت داشتن پیچ و خم‌هایش به لابیرنت موسوم شده و عمل آن از نظر شنوایی این است كه ارتعاشات صوتی را به سلول‌های شنوایی برساند و آنها را به امواج عصبی تبدیل كند.