شایع‌ترین نوع کم شنوایی، با نام کم شنوایی حسی-عصبی شناخته می‌شود. این نوع کاهش شنوایی، دائمی است و هنگامی رخ می‌دهد که یا سلول‌های مویی‌شکل در گوش داخلیآسیب می‌بینند و یا مستقیما خود عصب شنوایی درگیر می‌شود که در هر دو حالت انتقال سیگنال‌های عصبی به مغز دچار اختلال می شود. سیگنال‌های مسدود شده، غالبا اطلاعاتی درباره‌ی بلندی و شفافیت صدا را با خود حمل می کنند.

علل کاهش شنوایی حسی-عصبی
قرار گرفتن در معرض صداهای بلند بصورت مداوم می‌تواند باعث ایجاد افت شنوایی از نوع حسی عصبی شود.
اگر نوزادی با این نوع از آسیب شنوایی متولد شود، علت اصلی آن در اکثر موارد سندروم‌های ژنتیک است. در غیر این صورت عفونت‌های انتقال یافته از مادر به جنین در داخل رحم سبب بروز این نوع از افت شنوایی می شود. از انواع این عفونت‌ها می‌توان توکسوپلاسموز (toxoplasmosis)، سرخجه (rubella) و یا هرپس (herpes) را نام برد.
وقتی این نوع ضایعه در درازمدت و با افزایش سن فرد شکل می‌گیرد، عوامل زیادی ممکن است سبب بروز آن شده باشند، از قبیل:
•    زوال ناشی از بالا رفتن سن، پیرگوشی (presbycusis)
•    بیماری‌های عروقی
•    بیماری‌های خودایمنی Auto-Immune
•    عفونت‌هایی از قبیل مننژیت، اوریون، مخملک و سرخک
•    آسیب‌های ناشی از ضربه (تروما – Trauma)
•    صداهای بسیار بلند که برای مدت طولانی شنیده شوند
•    بیماری منیر (Meniere)
•    آکوستیک نوروما (acoustic neuroma) و یا ضایعات سرطانی دیگر در گوش داخلی
•    عوارض جانبی ناشی از مصرف برخی داروها
•    در معرض اصوات ناهنجار قرار گرفتن
علائم کم شنوایی حسی-عصبی
افرادی که از کم شنوایی حسی-عصبی رنج می‌برند عموما ابراز می‌کنند که قادر به شنیدن صدای صحبت‌کردن افراد هستند، ولی صحبت‌های افراد به قدر کافی واضح نیست. این افراد غالبا صدای بقیه را بصورت “من من کردن” می شنوند و درک خوبی از گفتار ندارند.
افت شنوایی حسی-عصبی غالبا بر روی بلندی و شفافیت صدا تاثیر م یگذارد. از علایم آن می توان به موارد زیر اشاره کرد:
•    اصوات مزاحم یا خیلی بلند یا خیلی آهسته به گوش می‌رسند.
•    دنبال کردن صحبت‌های دو یا چند نفر هنگامی که همزمان صحبت می‌کنند سخت می‌شود.
•    گوش‌کردن به صحبت افراد در محیط‌های شلوغ با دشواری رو به رو می شود (به عنوان مثال در ایستگاه‌های قطار، ساختمان‌های در حال ساخت، نمایشگاه‌ها، باشگاههای ورزشی و غیره).
•    برخی از صداهای گفتاری سخت‌تر شنیده می‌شوند (مانند “س” یا “ت”).
•    صدای صحبت دیگران نامفهوم (حالت “من من کردن”) به گوش می‌رسد.
•    صدای وزوز و زنگ مداوم در گوش شنیده می‌شود.
•    فرد احساس گیجی و عدم تعادل می‌کند.
درمان افت شنوایی حسی عصبی
هیچ‌گونه راه حل درمانی-دارویی و  یا جراحی خاصی تا به امروز برای ترمیم سلول‌های مویی‌شکل گوش داخلیو یا عصب شنوایی ارائه نشده است. با این حال بسته به میزان شدت افت شنواییمی توان از سمعک‌ و یا کاشت حلزون شنوایی برای درمان کم شنوایی حسی-عصبی بهره برد. تجهیزات کمک‌شنوایی از قبیل دستگاه‌های هشدار، ساعت‌های مجهز به ویبره و تلفن‌های دارای قابلیت تبدیل صوت به نوشتار، در کنار یکدیگر درمان جامعی را برای این نوع از کاهش شنوایی ارائه می‌کنند.