نوع غیر معمول تر کم شنوایی، کم شنوایی انتقالی است که در اثر وجود مانع یا آسیب رسیدن به گوش خارجییا گوش میانیرخ میدهد و مانع انتقال صدا به گوش داخلی میشود. این نوع از افت شنوایی شنوایی میتواند بسته به علت آن، دائمی یا موقت باشد.
علل کم شنوایی انتقالی
علل بروز کاهش شنوایی انتقالی به این بستگی دارد که چه قسمتی از گوش دچار اختلال است، گوش خارجی و یا گوش میانی
گوش خارجی
• استنوز (Stenosis) یا باریکشدن مجرای شنوایی
• تجمع واکس گوش
• اگزوتوز (Exotoses) که شکلگیری برجستگیهای شبهاستخوانی داخل مجرای گوش است و میتواند به صورت بالقوه باعث بسته شدن مسیر انتقال صوت شود.
• اوتیت گوش خارجی (Otitis Externa) یا گوش شناگر که عفونت و التهاب گوش خارجی است.
• موانعی که توسط اجسام خارجی قرار گرفته در گوش به وجود میآیند.
گوش میانی
• به وجود آمدن شکاف در پردهی گوش که توسط جراحت، عفونت و یا تغییرات سریع و شدید در فشار هوا به وجود میآید.
• تیمپانوسکلروز (Tympanosclerosis) که در واقع ضخیم شدن پردهی گوش است.
• اوتیت گوش میانی (Otitis Media) یا تجمع مایع در گوش میانی
• بسته شدن لولهی استاش (Eustachian) که گوش میانی را به پشت حلق و بینی مرتبط میکند.
• اتوسکلروز (Otosclerosis) که یک پدیدهی نادر پزشکی است که در آن استخوانچههای گوش میانی قابلیت حرکت خود را از دست میدهند.
• رشد تومور در گوش میانی، مانند تومورهای کولستتوما (Cholesteatoma) و یا گلوموس (Glomus)
• قطع اتصالات استخوانچههای گوش میانی در اثر آسیب و یا ضربهی شدید
علائم کاهش شنوایی انتقالی
فردی که از کاهش شنوایی انتقالی رنج میبرد صدا ها را آرامتر و با بلندی کمتری می شنود، اما مشکلی با شفافیت و وضوح صداندارد. افرادی که با این نوع افت شنوایی درگیر هستند غالبا مشکل خود را با بالاتر بردن صدای تلویزیون یا رادیو حل میکنند. از علایم افت شنوایی انتقالی می توان به موارد زیر ایشاره کرد:
• راحتتر شنیدن با یک گوش نسبت به گوش دیگر
• احساس درد در یک یا هر دو گوش
• احساس فشار در یک یا هر دو گوش
• احساس کلافگی در مکالمه با تلفن
• استشمام بوی مخصوصی از کانال شنوایی
• احساس بلندتر یا متفاوت شنیدن صدای خود فرد.
درمان افت شنوایی انتقالی
به صورت معمول درمانهایی از نوع دارویی و یا جراحی برای مبتلایان به کاهش شنوایی انتقالی جهت بهبود علایم و شرایطشان وجود دارد. به عنوان مثال کاهش شنوایی انتقالی ایجاد شده در اثر تجمع واکس گوش، وجود شیئ خارجی در مسیر، رشد غیرعادی بافت در مجرای شنوایی و یا انواع عفونت ها معمولا به صورت دارویی قابل درمان هستند، اما گاهی نیاز به اعمال جراحی نیز پیدا میشود. این عوامل اکثر اوقات سبب کاهش شنوایی موقت میشود. متخصص شنوایی با بررسی سطح شنوایی فرد مبتلا و معاینهی وی قادر به تعیین نوع درمان مورد نیاز برای او خواهد بود.
افت شنوایی انتقالی ایجاد شده در اثر رخدادهای نامعمول از قبیل استنوز مجرای شنوایی، اگزوتوز، اتواسکلروز و یا قطع زنجیرهی ارتعاشی استخوانچههای گوش از نظر درمانی پروسهی پیچیدهتری را طلب میکنند و ممکن است به عنوان کم شنوایی دائمی نیز تلقی شوند. مشکلات این نوع آسیبهای انتقالی میتواند از طریق استفاده از سمعکهای معمول و یا سمعک های انتقالدهندهی صوت از طریق استخوان، ایمپلنتهای قرارگیرنده در استخوان و یا ایمپلنتهای گوش میانی مرتفع گردند. دستگاههای کمکشنوایی نیز از قبیل تلفنها یا هدفونهای تقویت شده نیز میتوانند راهحل جامعی برای این نوع از آسیبهای شنوایی ارائه کنند.