هدف از به انجام آزمون شنوایی‌سنجی نه‌تنها تعیین این است که آیا فرد به افت شنوایی دچار شده است یا خیر، بلکه این آزمون باید شدت و نوع ضایعهرا نیز مشخص کند و راهکار درمانیمناسب را تعیین نماید. غالب آزمون‌های شنوایی‌سنجی احتیاج به حضور فرد در اتاقی ساکت و ضد صوت دارد که در آن هدفون و گوش‌گیر‌های مخصوصی در دسترس افراد قرار می‌گیرد. این هدفون‌ها غالبا به یک دستگاه ادیومتری نیز متصل هستند. اتاق ضد صوت به گونه‌ای خاص طراحی شده است تا اصوات مزاحمی که می‌توانند باعث تغییر نتایج آزمون شنوایی‌سنجی شوند را حذف کند. این اصوات می‌توانند به عنوان مثال صدای دستگاه‌های تهویه‌ی هوا یا گرمایش و سرمایش و یا صداهای معمول محیط‌های اداری باشند.
اتاقکی که جهت انجام آزمون شنوایی در نظر گرفته می‌شود عموما به بلندگوهای مخصوصی جهت انجام آزمون‌های شنوایی بر روی نوزادان، کودکان خردسال و افرادی که از سمعک یا ایمپلنت حلزون شنوایی استفاده می‌کنند، مجهز است. آزمون میدان صوتی (sound field) که در این اتاق انجام می‌شود، نیاز به نشستن سوژه‌ی آزمایش در مرکز آکوستیکی اتاق دارد.
هنگامی که سوژه‌ی آزمایش در اتاق مخصوص قرار گرفت، از او خواسته خواهد شد که به بازه‌ی متنوعی از اصوات گوش فرا دهد. آزمایش به گونه‌ای طراحی شده است که اصواتی که توسط سوژه‌ی آزمایش به سختی شنیده می‌شوند، مشخص گردند. این بخش از آزمون شنوایی‌سنجی معمولا با نام شنوایی‌سنجی اصوات خالص (pure-tone)شناخته می‌شود. در حالتی که فرد مورد آزمایش شک داشته باشد که صدایی شنیده است یا خیر، باید این موضوع را به متخصص شنوایی اطلاع دهد. در صورتی که این اتفاق به دفعات زیاد رخ دهد، متخصص شنوایی این نکته را به فرد متذکر خواهد شد. این بخش از آزمون به متخصص شنوایی‌سنجی امکان می‌دهد تا مشخص کند چه اصواتی با چه فرکانس‌هایی بیشتر باعث بروز مشکل می‌شوند.
شنوایی‌سنجی گفتار نیز نوع دیگری از آزمون‌های طراحی شده به منظور بررسی قابلیت شنوایی افراد است. این آزمون برخلاف شنوایی‌سنجی اصوات خالص، از صدای صحبت کردن به صورت ضبط شده یا زنده استفاده می‌کند. بخش گفتاری این آزمون ابتدا آستانه‌ی شنوایی سوژه برای گفتار را مشخص می‌نماید، سپس مشخص می‌سازد که فرد چه مقدار توانایی درک و تکرار کلماتی که با صدایی بالاتر از صدای آستانه قرائت می‌شوند را دارد. متخصصین گاهی امکان دارد از اصوات گفتاری برای تعیین راحت‌ترین سطح شنوایی و بالاترین مرز راحتی در شنیدار گفتار نیز استفاده نمایند.
در بخش دیگری از آزمون شنوایی، ممکن است متخصصین اقدام به انجام تیمپانومتری(tympanometry: بررسی واکنش‌های پرده‌ی گوش به صوت) نمایند تا نحوه‌ی پاسخدهی ساختار گوش به صوت را مشخص کنند. برای انجام این نوع آزمون‌ها، گوشی نرمی در گوش قرار می‌گیرد که با تغییر فشار و ایجاد صوت، به بررسی واکنش‌های گوش کمک می‌کند. به کمک این آزمون، نحوه‌ی حرکت پرده‌ی گوش و واکنش ساختمان گوش میانیمشخص می‌گردد.
