1- درد گوش، تورم مجاری گوش خارجی، تب خفیف، ترشح چرك سفید رنگ بدون بو از گوش و تنگی و گرفتگی گوش از جمله علایم شایع عفونت گوش خارجی هستند.
2- در صورت بروز هریك از موارد زیر باید به نقص شنوایی مشكوك و به پزشك مراجعه كرد
- اگر فرد صداها را خوب درك نكرده و درخواست تكرار آنها را داشته باشد.
-چنانچه در محاورات، فرد مطالب را به جای آنكه از طریق گوش بشنود از طرز حركت لبهای گوینده درك کند.
- چنانچه در موقع شنیدن صداها سر خود را جلو آورده و طوری قرار دهد كه صدا مستقیما به گوش وارد شود.
- در صورتیكه در جاهایی كه دارای سر و صدای معمولی است مانند رستوران در موقع ظهر، یا سالن انتظار سینما و ... برخی از كلمات و جملات را نشنیده و یا به گوش درد، سردرد و یا سرگیجه دچار گردد.
برخی از بیماریهای گوش
- سرومن یا موم گوش توسط غدد مخصوصی در قسمت غضروفی مجرا برای چرب و نرم کردن پوست و به دام انداختن ذرات خارجی ترشح میشود. اختلالات آن شامل موارد زیر است:
-سرومن بیش از حد: تجمع موم گوش در مجرای کوچک و پیچدار بعضی موارد منجر به انسداد مجرا میشود.
ناکافی بودن سرومن: کمبود سرومن با علایم خشکی، خارش، ترک خوردن و خراشیدگی مجرا همراه بوده و با استفاده از پمادهای گوش بهبود مییابد.
اوتیت خارجی:
به بیماریهای التهابی لاله گوش و مجرای شنوایی ناشی از عفونتها یا التهاب اطلاق میشود. اوتیت خارجی اغلب در تابستان و به صورت عفونت اولیه رخ میدهد.
اوتیت خارجی (بدخیم): یک عفونت بدخیم و تخریبکننده استخوان و پیشرونده با میزان مرگ و میر بالاست که در بیماران دیابتی مسن با بیشترین شیوع رخ میدهد. علایم آن به صورت درد پیشرونده و پایدار و ترشح مجرا است.
عفونتهای قارچی مجرای گوش:
بیشتر در مناطق گرم دیده میشود. یکی از علایم آن خارش شدید است. قارچ آسپیرژیلوس یک توده سیاه یا خاکستری رنگ در مجرا به وجود میآورد. درمان آن استفاده از قطره یا پماد ضد قارچ است.
پولیپهای گوش :
پولیپ نشان دهنده عفونت مزمن است. پولیپها در عمق مجرا رخ داده و پوشیده از چرک بوده و به آسانی دچار خونریزی میشوند و علایم آن شامل ترشح چرکی بدبو، ناشنوایی نسبی و خونریزی است. باید از کندن پولیپ خودداری کرد، زیرا خطر آسیب عصب صورتی و یا زنجیره استخوانی گوش میانی وجود دارد.
عفونتهای پرده صماخ:
معمولا بیماریهای گوش میانی اثرات خود را به صورت تغییراتی در موقعیت، رنگ و یکپارچگی پرده صماخ منعکس میکنند.
اوتیت میانی حاد:
یکی از علل اصلی کاهش شنوایی در کودکان است. این عفونت در اثر آلرژی و عفونت ایجاد میشود. وزوز (Tinnitus) یک اصطلاح پزشکی به معنای زنگ زدن است که مربوط به احساس انواع مختلفی از صداها در گوش یا سر می باشد. وزوز پدیده شایعی است، بررسی ها نشان می دهد که از هر ۵ بزرگسال ۱ نفر وزوز را تجربه کرده است. وزوز ندرتاً یک شکایت منفرد است و غالباً همراه با افت شنوایی، گیجی و حساسیت فوق العاده به سروصدا می باشد. وزوز یک صدای درونی است که در سر یا در گوشها احساس می شود .این صدا در پیرامون وجود ندارد و اکثراً توسط اطرافیـان بـیمار نیز شنیده نمی شود. وزوز را عمومأ از نقطه نظر بالینی ویا بر حسب محل ضایعه طبقه بندی می کنند.
علل وزوز :
وزوز می تواند در اثر وقوع اصوات ناگهانی شدید (مانند شلیک گلوله وترقه)، قرارگیری طولانی مدت در معرض اصوات (موزیک با صدای بلند، سروصدای ناشی از آلات در محیط کار، ترافیک مستمر) و همچنین به همراه دسته ای از بیماریهای گوش خارجی، میانی، داخلی وعصب گوش باشد. در اکثر اوقات وزوز به دلیل آسیب به سلولهای موئی و افزایش فعالیت آنها در حلزون (گوش داخلی) بوجود می آید. وجود وزوز در غالب موارد نشانه یک بیماری خطر ناک نیست.
مهمترین عوامل ثابت شده مسبب وزوز عبارتند از :
بیماریهای قلبی عروقی مانند فشار خون بالا، کم خونی، تنگ شدن دیواره عروق قلب که وزوز به شکل ضرباندار است.
مصرف داروها : کلیه گروههای دارویی به عنوان عوامل احتمالی بروز وزوز مد نظر می باشد و از جمله بـارزتـریـن آنـها می توان به عـوامل ضد التهاب، آنتی بیوتیکها بویژه آمینوگلیکوزیدها، داروهای ضد افسردگی و خواب آوراشاره کرد .
عوامل روان شناختی : این عوامل نقش عمده ای در ایجاد وزوز به عهده دارند. با این حال باید چنین تصور کرد که بروز وزوز در این افرادمی تواند باعث تشدید یا بروز افسردگی شود.
عوامل مربوط به دندانها : حدود ۲۵% افراد مبتلا به وزوز دارای مشکلات مربوط به مفصل فکی- گیجگاهی می باشند.
عوامل مربوط به سوخت و ساز مواد درون بدن (متابولیک) : کاهش غیر طبیعی ویتامینها، مواد معدنـی و . . . مـی تـوانـد تـأثیر ناگواری را در بروز یا تشدید وزوز گوش داشته باشند. افزایش در چربی خون نیز به عنوان عامل مهمی در ایجاد کم شـنـوایـی حسـی-عصبی، سرگیجه، وزوز گزارش شده است .
عوامل مربوط به دستگاه شنوایی : بیماریهای مربوط به دستگاه شنوایی از جمله کاهشهای شنوایی انتقالی ،حسی عصبی ،مرکزی ،اتو اسکلروز ،تومور آکوستیک ،جرم گوش ،منییر ونیز شنا کردن ،شیرجه در آب وصداهای بلند از جمله مهمترین عوامل ایجاد کننده وزوز در هر رده سنی به شمار می آیند .
توصیه ها :
تا حد امکان اطلاعات بیشتری را در مورد وزوز خود بدست آورید. این اطلاعات شما را از نگرانی و ترس ناشی از عدم آگاهی رها می کنند. عواملی که باعث وخامت وزوز می شوند را شناسایی و کنترل کنید, در مواقع بروز استرس شدید، وزوز افزایش می یابد. استرسها و نگرانیها باعث بروز وزوز نمی گردند اما تاثیرات آن را تشدید می کنند. تمرین کنید از استرسهای غیر ضروری اجتناب ورزید.
هر آنچه که باعث خوشنودی و رضایت شما شود می تواند وزوز را کنترل کند. هر گاه وزوز به هر نحو اهمیت خود را از دست دهد، در این صورت فرد می تواند وزوز خود را نادیده بگیرد. برای نمونه ما بطور طبیعی سر و صدای ناشی از یخچال منزل خود را در آشپزخانه نمی شنویم در حالی که آن صدا معمولا همیشه وجود دارد. این پدیده بدان علت است که مغز ما آن صدا را مهم تلقی نکرده است. از قرار گرفتن در محیط های ساکت دوری کنید: وزوز می تواند هر روز و حتی در هر ساعت تغییر کند. اصوات جدیدی می توانند ظاهر شده و شنیده شوند و یا اصوات قبلی تغییر کند. حتی اگر وزوز را بلند تر از قبل درک می کنید جای نگرانی نیست.
بسیاری از افراد از اینکه ممکن است وزوزشان یشتر غیر قابل تحمل شود ترس دارد هر چند آمار نشان می دهد که در ارزیابیهای بعدی، هیچگونه افزایش در بلندی وزوز دیده نشده است. اگر توجه خود را به کارهای دیگر معطوف کنید، دیگر وزوز شما قابل درک نخواهد بود. از مصرف زیاد چای، قهوه، نوشابه، مشروبات الکلی، سیگار و دخانیات پرهیز نمایید. به هنگام خواب موزیک ملایم گوش دهید. گوش دادن به صدای پمپ آکواریوم، فن، پنکه، دستگاه بخورو همچنین نوار کاست یا سی دی حاویاصوات طبیعی (امواج دریا، باران، رودخانه و…)