کم شنوایی که به آن عبارتهایی نظیر کاهش شنوایی، افت شنوایی، سنگین شدن گوش، کری، ناشنوایی و  … نیز گفته می شود، می تواند هر فردی را در هر سنی، درگیر کند و طبق آمار بهداشت جهانی (WHO)، در حدود پنج درصد از حمعیت جهان – ۳۶۰ میلیون نفر (۳۲۸ میلیون بزرگسال و ۳۲میلیون کودک) – از کم شنوایی ناتوان کننده (کم شنوایی ناتوان کننده به افت شنوایی بیشتر از ۴۰ دسیبل (در مورد کودکان، کاهش شنوایی بیشتر از ۳۰ دسیبل) در گوش سالم تر افراد بزرگسال اطلاق می شود) رنج می برند و در حدود یک سوم از افراد بالای ۶۵ سال دچار کاهش شنوایی بالای ۴۰ دسیبل هستند.
طیق آمار، از هر ۱۰۰۰ کودک، ۲ تا ۳ کودک، دچار کم شنوایی و یا ناشنوایی هستند و از هر ۱۰۰۰ کودک مدرسه ای، ۳۰ کودک کم شنوا و یا ناشنوا هستند.
افت شنوایی می تواند خفیف (Mild)، متوسط (Moderate)، شدید (Severe) و یا عمیق (Profound) باشد. کاهش شنوایی می تواند در یکی از دو گوش و یا در هر دو آنها بوجود بیاید و شخص را در شنیدن صداهای محاوره ای دچار مشکل کند. افرادی که میران افت شنوایی آنها در حد خفیف تا شدید می باشد، غالبا می توانند از طریق گفتار با دیگران ارتباط برقرار کنند و استفاده از سمعک و سایر دستگاههای کمک شنوایی می تواند در بهبود تجربه شنوایی این افراد کمک شایانی بکند. افرادی که افت شنوایی آنها بسیار شدید است، ممکن است با کاشت حلزون نتایج مورد قبولی را دریافت کنند. افراد ناشنوا، که افت شنوایی آنها بسیار عمیق (Profound) است با زبان ایما و اشاره با دیگران ارتباط برقرار می کنند.